Jumulage schaakwedstrijd tegen Herenthals

Jumulage schaakwedstrijd tegen Herenthals

  1. En daar waren ze weer: na ruim 2 jaar uitstel vanwege Corona stapten 15 schakers op zaterdag 8 oktober om 11.30 uur uit de bus vlak voor de ingang van De Groene Olijftak, het (zeer ruime)  thuishonk van de duivenvereniging a/d Heemradenlaan en van schaakvereniging Kasteel-Lekstroom. Na een welkomstwoord van voorzitter Wout van Leeuwen en van Han van Baarsen voorzitter van het Jumelage Comité (Sport) volgde een korte speech van oudlid Michel Togni die indirect van Belgische afkomst is en daar een amusant verhaal over vertelde. Herman Verhoeven bedankte tenslotte namens de gasten voor de prettige ontvangst en verwoordde de positieve ervaring die iedereen had bij het hernieuwde samenzijn. Daarna reikte hij heel symbolisch 15 (sier)handdoeken uit om ons “mee af te drogen”. Dat dit inderdaad zo ver kwam konden niemand bevroeden.  Alvorens met de wedstrijd te beginnen werd gezamenlijk de lunch gebruikt waar beheerder Wim Klomp c.s. alle zorg aan had besteed. Om 13.30 uur werd iedereen naar de borden gedirigeerd (ingedeeld naar speelsterkte) incl. oudlid Gerrit v.d. Krift die hiervoor speciaal per trein vanuit Apeldoorn was overgekomen.
    De eerste ronde à 25 minuten per persoon per partij was voor Herenthals met 8½ – 5½, een voorbode van wat nog komen ging. De 2e ronde gingen nl. opnieuw naar de Belgen met maar liefst 9½ – 4½ en ook de 3e ronde (via random = een vorm van loting) sloegen zij toe, zij het met een draaglijker 7½ – 6½. Einduitslag 16½ – 25½, een eclatante overwinning van onze zuiderburen. Ondanks deze forse nederlaag was de stemming opperbest en werden de verliezen sportief geïncasseerd.
    Om 17.00 uur volgde de prijsuitreiking waarbij de (zware) wisseltrofee met enige ceremonie aan de Herenthalers werd overhandigd. Onzerzijds ging er een bos bloemen naar hun voorzitter, de talentvolle Belgische Rita Kalintina en naar Wim Klomp (de beheerder van de Groene Olijftak) voor de uitstekende catering.  Daarna werd er volop nagepraat waarbij de Belgen zich van hun beste kant lieten zien. Om 18.15 uur was het gedaan met de pret en toog iedereen weer huiswaarts. Na een langdurig afscheid en handen schudden alsmede de verwachting dat we elkaar volgend jaar weer zullen treffen werd het vertrek een feit. De chauffeur was dezelfde als de heenreis dus die moest de Bob zijn; de rust waarmee de bus in de verte verdween bevestigde dit (gelukkig).
    Een traditie bleef op deze wijze in ere. Het is te hopen dat deze zich actiever zal uitbreiden richting andere sportverenigingen zoals voor Corona , de oorzaak waarom er daar nu een beetje de klad in zit.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Enter your keyword