Krappe winst in Almere
De laatste wedstrijd van het eerste KNSB-team van 2023-24 was gespiegeld met de eerste wedstrijd. Soort van. Dat was een thuiswedstrijd tegen Almere 5, dit was een uitwedstrijd tegen Almere 3. Toen waren we als enige keer dit seizoen met de basis-acht compleet, nu moest er diep worden gegraven in de reserves. Hopelijk was dat geen voorbode voor het resultaat – wij hadden tegen Almere 5 immers gewonnen!
Het begon al snel, en om eerlijk te zijn teleurstellend. De bord 8 speler van Almere was vergeten dat er een wedstrijd was. Vincent was dus voor nop afgereisd. Wel het zetrecord voor een overwinning verbeterd, telt dat?
Bord 7 was bezet door invaller Chris, en hoewel hij een mooi trucje over het hoofd zag waardoor er een toren voor een loper af moest, was zijn tegenstander niet helemaal lekker bezig: de diagonalen die bij de zwarte koning uitkwamen waren wel erg zwak dankzij de gebrekkige pionstructuur – h7, g6, en c’est tout aan die kant. Dat was dodelijk. Lichtelijk gelukkig? Ja. Winst? Ook ja.
De derde invaller was Wout op het zesde bord. In de langste partij van de dag verliep het – met enige onenigheid na een fout uitgevoerde remiseclaim van Wout in het late eindspel – goed. Wout had de aanval, en een verre vrijpion, waardoor de tegenstander in eeuwig schaak moest verzanden om nog iets uit de partij te halen. Een goede score voor de invallers, of je de reglementaire winst nu meetelt of niet!
Philips… Ja, daar was hij zelf ook niet zo blij over. Een zetverwisseling in de opening kostte hem een pion op c4, en vanaf daar kwam hij eigenlijk nooit in het spel dat hij graag speelt. Hij probeerde het nog wel, maar de tegenstander was vakkundig en nauwkeurig.
Schrijver dezes op bord 4 speelde een flutpartij waarin zijn loper in het eindspel veel te zwak was.
De schoonheidsprijs ging naar Aart. Of de spektakelprijs. Beiden? Een verkeerde zet in de opening werd genadeloos afgestraft, en hoewel het materieel uiteindelijk ‘slechts’ één punt voor was na het des-Aarts offeren van materiaal voor spel, waren de toren en dame van Aart (met vier extra pionnen) veel, veel, en heel veel machtiger dan de dame, toren, loper van de tegenstander. Uiteindelijk was de winst er omdat de zwarte toren zou vallen, maar de omstanders hadden het punt er allang bijgeteld.
Jan Jansen had op bord twee een echte Jan Jansen partij. Scherpe lezers weten dan al wat het is geworden, maar om het nog even uit te spellen: remise in het middenspel, in een stelling die deze keer misschien iets beter was, maar ook nog heel erg complex. Prima resultaat.
Colijn kwam op bord 1 in een Wolga ergens een pion achter, maar tegen die tijd was het al tot een toreneindspel met lopers aan beide kanten gekomen. Dat is doorgaans remise, en een eerste aanbod sloeg Colijn af omdat er e.e.a. nog niet duidelijk was op de borden – Chris stond op dat moment bijvoorbeeld nog slecht – maar het bleef remise, en dat werd het uiteindelijk ook.
En dat bracht de uitslag op een kleine overwinning. Dankzij een verrassend gelijkspel van Almere 5 verderop in de zaal bracht dat ons naar de tweede plaats in de poule, maar daar kopen we niets voor. Volgend jaar meer geluk. Hopelijk.
Topscoorder van het team dit seizoen was Aart, met een zéér indrukwekkende 5.5 uit 6, technisch voor het tweede seizoen op rij (maar vorig jaar wel met hulp van een NO-tje om Colijn voor te blijven), op gepaste afstand gevolgd door Arie en Sierd die beiden 4 uit 6 haalden. Ook met dank aan alle invallers voor het – soms op hele korte termijn! – invallen met doorgaans toch prima resultaten.
