SVKL 1 (SOS) sluit seizoen af met overwinning

De laatste wedstrijd van het eerste team ging om praktisch niets. In tegenstelling tot vorig jaar was er dit jaar geen raar scenario waarin er nog gepromoveerd kon worden: enkel een mogelijke derde plaats bij een overwinning van fatsoenlijk formaat, of een vijfde plaats bij een nederlaag of vernedering. Dat laatste was afhankelijk van of Bommelerwaard de ongeslagen kampioen kon verslaan, maar de eerste was een directe strijd met de tegenstander: Woerden 2. Er waren twee invallers: Sierd viel in omdat Lars en Pepijn beiden afwezig waren en er dus één gat was. Efraim werd op het laatste moment gevraagd om de zieke Peter te vervangen.

Dit allen vond weer plaats bij DBC; altijd gezellig, en altijd vele bekenden om mee te spreken, en even na achten gingen zo’n 140 schakers aan de slag.

En het duurde lang voor er bij onze wedstrijd een beslissing viel, pas na meer dan twee uur spelen kon Efraim (bord 7) opgeven. In een onvervalste Siciliaanse Grand Prix – die zie je ook niet elke dag meer – liet hij al vroeg de stoot f5 toe, en iets later ging er een stuk het doosje in. Hij probeerde het nog wel, maar toren en paard plus vijf pionnen tegen loper, paard, en drie pionnen is erg lastig voor de onderliggende speler, en toen er nog een pion af ging gaf hij op. 0-1.

Op bord 3 was Pieter pas net prima uit de opening gekomen voordat de tegenstander een pion op e5 offerde om een batterij richting h7 op te stellen. Objectief misschien niet goed, maar weerleg het maar. En werd daarna zelfs nog een volle toren geofferd, maar dat was te veel van het goede: het idee was om het paard toegang te geven tot h5, maar Pieter kon de dames verplicht ruilen, en dat haalde een hoop druk van de ketel. Nadat alle rookwolken opgetrokken waren, bleek er niet meer voldoende op de konings-gatenkaas van Pieter te staan gericht, met een leuke rol voor een blokkerende vrijpion op d3. Aanval weg, overweldigend materiaalvoordeel voor zwart, en dus 1-1.

Colijn was op bord 1 in een lastige variant van het Schots beland. Na de tegenstander’s voorbereiding het raam uit te hebben gegooid op zet 4 kwam er, in zijn eigen woorden, een ‘taal duel waarin beide spelers flink hun tijd investeerden’ op het bord. Wit met meer ruimte, maar zwart dreigt in het centrum door te breken:

De stelling na 13. Qc4

Zwart wil d5 spelen, maar moet opletten dat dit niet op de verkeerde manier gaat: meteen terugslaan op d5 gaat mis nadat wit de centrale pion kan winnen na d5, exd5 exd5 Nxd5 met dreigend dubbelschaak, en het paard op d5 slaan gaat mis omdat het paard op d7 dan hangt. Eerst d5 spelen en dan opvolgen met Nb6 was wel een optie, maar het gespeelde Rf6 was ook niet verkeerd, met activering van de toren op de zesde rij. Uiteindelijk werd het remise een zet of zeven later: beiden hadden nog minder dan een kwartier over en wit stond wat comfortabeler, dus aangenomen. 1.5 – 1.5.

Teamcaptain Kevin (bord 5) verloor al vroeg een pion, en verloor er later nog eentje, maar ging door tot het bittere einde. Zelfs toen de stelling er eigenlijk hopeloos uitzag: je zou toch denken dat zelfs onverbonden vrijpionnen op f5 en h5 met verder nog toren plus loper en koning ter ondersteuning voldoende moeten zijn tegen Kevin’s toren, paard, en koning? In theorie wel, maar in theorie is elke partij remise. De tegenstander speelde zijn pion op het verkeerde moment op, waardoor Kevin alles af kon ruilen naar wat normaal potremise zou moeten zijn… Alleen liep de tegenstander ook nog met de koning de verkeerde kant op. En dus won Kevin, omdat de dubbelpion van de tegenstander zwak te verdedigen was. 2.5 – 1.5.

De zwartspelers waren klaar, hoe zit het dan met de witspelers? Jan zat onkarakteristiek met wit op bord 6 – het moet een keer. Hij stond lang prima. De tegenstander had meer kansen, maar breng een c-pion maar naar de overkant als er nog een b-pion en alle zware stukken op het bord staan. Helaas ging Jan rechtsaf waar hij pas op de plaats had moeten houden: de dame ging uit de verdediging en na afruilen van torens en lopers was die c-pion opeens niet meer te houden. 2.5 – 2.5.

Nog bezig waren Elmer, Sierd en Aart, en tegen de klok van 23:30 was het wel wat tijdnood-achtig aan het worden. Elmer (bord 2) vindt dat doorgaans absoluut niet erg, maar zijn stelling was in het middenspel al dusdanig slecht geworden dat zelfs de beste Houdini-act – zoals in de slotronde van vorig jaar toen hij met een toren tegen een dame remise hield – niet meer mogelijk was. Witte torens op d1 en f1, en een witte loper op e1 omdat f2 verdedigd moest worden, dat soort gedoe. Ruimtegebrek brak hem op. 2.5 – 2.5.

Sierd (bord 8) was als ongeveer op hetzelfde moment als Elmer klaar, hoewel het verbazingwekkend was dat het enigzins gelijk was qua tijd. De tegenstander kwam namelijk pas richting 20:45 – met een achterstand van 42 minuten – binnen. Miscommunicatie, het is ons allen wel eens overkomen. De extra tijd werd goed geinvesteerd om de juiste doorbraken te vinden… Meestal dan. Er werden traditiegetrouw nog wat pogingen tot remise gedaan door wit, maar het gebrek aan ruimte brak hier juist de tegenstander op. 3.5 – 3.5.

Aart (bord 4) kwam via een Caro in een vreemde variant van het doorschuif-Frans terecht. Aart gaf zoals wel vaker een pion voor wat initiatief, maar miste wel de scherpste voortzetting na een blunder van de tegenstander:

De stelling na 18… b4

Wit kan hier voordeel pakken met het prachtige maar complexe Nc5. Een paard ruilen voor de niet-ontwikkelde loper van de tegenstander klinkt slecht, maar zwart is enorm zwak op de onderste rij. Na Bxc5 – en ook na Nxc5 – en cxb4 staat het stuk op c5 gepend en krijgt wit een pionnenpaar op b4 en c5, en meteen druk op de zwakke a7-pion. Het gespeelde Qd3 was alsnog voordeel, en Aart wist al snel de tegenstander terug te dringen tot de achterste rij. De toren op h8 deed eigenlijk gewoon niet mee. Het vervolg was… Nou ja, het duurde wat langer dan gewenst tot de winst op het bord kwam, zeker omdat er kennelijk ergens mat in weinig was gemist, maar de winst kwam er wel. 4.5 – 3.5.

En dat was net niet voldoende voor de derde plaats. Ach ja, subtop is subtop. Volgend jaar weer dan maar?

De topscore van het team ging naar Aart met 6 uit 7, gevolgd door Pieter met 5.5 uit 8 en Colijn met 5.5 uit 9. De invallers kwamen gezamenlijk tot 3 uit 6.