De tweede wedstrijd – en de eerste thuiswedstrijd – was tegen Woerden 3. Toch iets dichterbij dan Barendrecht-uit, maar goed, de poule is een uitgebreide aangelegenheid. Woerden had hun eerste wedstrijd verloren, maar op voorhand van de Elo leek het een sterk team te zijn: in het opgegeven achttal zit niemand onder de 1730. Ter vergelijking, wij hebben er slechts twee boven de 1730, en één daarvan (bovengetekende) was aan het wedstrijdleideren omdat er meer dan voldoende mensen waren.
De opdracht was dan ook: vrij spelen, leuk spelen, en we zien wel waar het schip strandt. In het geval van Arie was dat al snel in de remisehaven op het eerste bord tegen Sjaak Oosterlaken. In een gesloten Siciliaan was hij de enige die de middellijn overstak met stukken: 3x in 19 zetten. Een klein voordeeltje, maar niet echt voldoende voor meer dan remise dacht hij, en zo geschiedde.
Naast hem op het tweede bord had Rick een partij in twee delen. Niet qua spel, maar qua actie. Het duurde tot zet 13 voordat er ook maar een pion af ging, maar na zet 27 hadden beiden nog maar vier pionnen en twee torens over. Op zet 28 werd ook hier de remise getekend, en ook hier met een klein voordeel voor den onzen, maar dit was dan ook zo’n infameus toreneindspel. Eerder was er echter meer te halen, en in de analyse werd uitgebreid gekeken maar niets gevonden. Hier thuis, daarentegen…
Wit staat hier prachtig, maar het grootste voordeel is hier te behalen met het scherpe h4 volgens de digitale vis: het slaat de complete pionnenstructuur van zwart op de koningsvleugel uiteen bij slaan en bij doorschuiven krijgt wit een aantal tempi cadeau om e.e.a aan te vallen en zwart komt niet op tijd tot het wegspelen van zijn toren om de f-pion als dekker te gebruiken. Toren naar c7 was ook leuk, het gespeelde loper naar h3 was remise. Maar dit is achteraf kijken, en niet op het bord zelf.
1-1 na de eerste twee resultaten was prima, maar het werd nog leuker. Mick had op bord 7 een stuk voorsprong, en hoewel zijn tegenstandster later nog een pionnetje terugwon na wat minder scherp spel was het overgebleven paard van Mick oppermachtig. Niet omdat het overal over het bord sprong, maar omdat het op een niet-weg-te-jagen sleutelveld stond. Rustig werd alles op de juiste plaats geschoven en toen was het opeens zetdwang voor wit, en ook opgave, want de hele verdediging ging kaduuk. 2-1 voor!
Helaas was de koek daarna wat op en kwam het ratingvoordeel van de gasten naar voren. Op alle overgebleven borden hadden de tegenstanders namelijk minimaal 130 Elopunten meer. Fereydoun verloor op het vierde bord, ondanks een goede poging om de hele partij op increment te spelen en de tegenstander in tijdnood tot rare sprongen te dwingen. Buurman Koen had de sterkste tegenstander qua Elo te pakken – richting de 2000 – en hij leek lang goed te staan, maar ergens ging het toch mis en uiteindelijk mat.
Hans Weerdenburg gaf vroeg in de opening pardoes een pion weg, maar wist, zoals hij dat vaker doet, zich in te graven en probeer er maar eens doorheen te komen op dat zesde bord. Dat lukte… Een zet of 30 en een uur of twee en een half later, en niet zonder slag of stoot. Absoluut geen schande. Buurman Philips stond wel een pion voor, maar stond – ik kan het niet anders noemen – afgrijselijk passief, en dan is een koning in de hoek toch wel een makkelijk doelwit. Pion op e5 voor wit en het zwarte paard dat normaal op f6 staat teruggedrongen naar e8 is niet een aangezicht dat lekker voelt, maar ook die partijen heb je.
En bij 2 – 5 achter was alleen Kevin Deenik nog bezig op het achtste bord. Ook allang met een kwaliteit achterstand – er ging ergens een toren voor een paard af – maar hij had wel een voordeel van een tegenstander die pas heel erg laat rokeerde, en dus pas heel erg laat een tweede toren in het spel kon betrekken. Het leidde tot voldoende complicaties dat er tot remise werd besloten zodat beide spelers niet tot ca. 18:30 zaten te zwoegen: het was zo’n soort stelling.
Het schip strandde dus op 2.5 – 5.5, wat geheel klopt volgens de verwachtingen. Alsnog een prima resultaat als je bekijkt dat er op geen enkel bord een overwicht aan rating te vinden was.
De volgende keer is een ‘uit’wedstrijd tegen Magnus Leidsche Rijn – voor een aantal spelers dichterbij dan het thuishonk in Nieuwegein. Dan zegt Elo even niet zo veel, want jeugdspelers zijn notoir onvoorspelbaar qua hoe representatief die Elo nu echt is. Maar dat zien we pas over drie weken.
