Eerste overwinning voor het vierde!
Met goede moed en één invaller trok het vierde van Kasteel Lekstroom richting Driebergen-Rijsenburg om daar de toch wat onwenselijke smaak van de eerste ronde – een 1-5 nederlaag tegen een sterk TRIO 1 – weg te spoelen. Of het wat zou worden? Dat moest de tijd leren.
De tijd leerde dat het Johan op bord 2 niet goed verging. In een Schots Gambiet wist zijn tegenstander hem helemaal te overspelen na een misschien wat onachtzaam openen van de verdediging. Tegen de tijd dat het na een uur en een kwartier over was stond de zwarte koning op c5 of b4 of iets in die richting. Niet waar je de koning wilt zien voor ongeveer zet 30 met een hoop zwaar geschut op het bord! Een voorsprong voor de thuisploeg, dus.
Een half uur later was het weer gelijk. Sierd, gestrikt als invaller, kwam op het eerste bord eigenlijk nooit in de problemen. Materieel liep het allemaal compleet gelijk op, met uitzondering van een zet of vijf waar wit een loper had tegen een zwart paard, maar positioneel werkten de witte stukken veel beter samen, met veel meer ruimte. Eerst ging er een pion af, toen werd er een dame pontificaal in het midden gezet, en daarna gaf de tegenstander pardoes een toren weg.
Wim Schoor had een klassieke onderbondwedstrijd te pakken op het zesde bord: oud tegen jong. Kenners weten doorgaans wel hoe dit loopt qua tijdsverbruik, en ook hier begonnen de contouren daarvan zich af te tekenen. Gelukkig voor Wim was het klaar voor de echte tijdsnoodfase. Terwijl beide partijen eigenlijk langs elkaar heen speelden met aanvallen op de vijandelijke koningsstelling bij tegengestelde rokades was er één probleem voor de thuisspeler. Het witte paard stond net even op een verkeerd veld waardoor het tempo in de aanval altijd voor Wim was. Een klassieke ‘één zet eerder’ partij, die ook af werd gesloten zoals die meestal worden afgesloten: met mat. Een 2-1 voorsprong voor ons.
Lynn had de minst doorgrondelijke partij van de avond op bord 4. In een partij met veel duw en trekwerk en een paard plus dame en torens voor beide kanten wist zij echter wel de enige open lijn in de stelling te controleren. Afruilen zou in haar voordeel zijn wegens de betere pionstructuur, en niet afruilen gaf haar alleen maar de optie om alles rustig op te zetten om daarna toe te slaan. En zo geschiedde. Het eerste matchpunt was binnen.
Helaas zag het er niet naar uit dat het winnende halfje – of meer – van het bord van Mieke zou komen. Zij overzag al vroeg een pionvork, wist er nog wel twee pionnen voor te halen, maar kon het initiatief niet grijpen in een middenspel met alleen maar zwaar geschut en één loper voor haar tegenstander. De zwart torens dartelde heen en weer over de zesde rij en namen constant Mieke’s stelling onder vuur waar het pijnlijk was.
Toen was alleen de partij van Hans Weerdenburg nog bezig. En lang zag dat er niet goed uit: de kleinere stukken van zijn tegenstander vooral waren veel actiever. Maar Hans verdedigt lang en verdedigt taai, en stukje bij beetje wist hij een koningsaanval op te zetten. De tijd begon echter te dringen, en de fouten slopen in de stelling. Met een gevaarlijke loper ging zijn tegenstander op torenjacht, en op een gegeven moment zette Hans zijn koning na een tussenschaakje met een pion direct voor zijn toren, op de diagonaal waar de loper ook op kon komen. Maar toen gaf zijn tegenstander zelf de loper weg! Zij gaf toen op: een abrupt einde aan een knotsgekke slotfase.
Een 4-2 overwinning was een prima resultaat om mee terug naar huis te gaan. De volgende wedstrijd van het vierde is 31 oktober, thuis tegen Nijkerk 1, en de stand in poule 3E van de SOS is hier te vinden.
