Kasteel Lekstroom wint ruim van Rivierenland
KASTEEL LEKSTROOM 1 – RIVIERENLAND 1 gespeeld op dinsdag 20 maart 2022 Uitslag: 5½-2½
Na een maandenlange pauze gingen we weer eens aan de bak, ditmaal tegen de club uit Buren, sinds vorig jaar verhuisd naar Tricht. Zonder invallers ditmaal en dat werkte kennelijk gezien de ruime overwinning die ergens ook was terug te voeren op het vrij grote verschil in rating, nl. gemiddeld 1632 tegenover onze 1753. De gemiddelde leeftijd van de gasten lag overigens ook een stuk hoger.
Dat ze daardoor zwakker waren ging aanvankelijk niet op, tot aan 22.00 uur was er weinig beweging, alleen een vrij snelle remise van Jan Jansen, die zijn stelling en tegenstander kennelijk niet vertrouwde. Elmer aan bord 1 is onze vaste troef en ook nu weer stelde hij met een overwinning niet teleur. Een hoogstaande partij die begon met 1. f4, met een zo te zien verdwaalde pion op b3 gedekt door Lg6 en bezit van de c-lijn met Tc8 en Dc7. De dame verhuisde plots naar h4 waar uiteindelijk de beslissing viel. Een gave maar wel zware zege, tot in de late uurtjes nauwelijks hout van het bord waardoor de tijdnood weer een rol ging spelen. Maar daar had onze man geen problemen mee.
Colijn (speelde tegen een speler met de hoogste rating: 1800) had aanvankelijk geen makkie maar zag aan het spel van zwart dat hier op termijn mogelijkheden waren. Dat resulteerde in een pionnenwals op de koningsvleugel richting zwarte koning die in de slotfase meehielp door de g-lijn te openen waarna de sluizen richting de king open gingen en het werk (letterlijk) afmaakten. Aart kreeg een Spaanse Nederlander Jorge García met een lange staat van dienst bij Rivierenland tegenover zich. Op diens 1. e4 speelde hij de Franse verdediging (1. …e6) waarna Jorge het ongebruikelijke 2. c4 speelde wat na d5 weinig zoden aan de dijk zette. Zwart kwam nog tot f5 om te laten zien dat ’t hem ernst was. De wedstrijd dobberde desondanks voort richting eindspel met allebei 2 paarden (en een reeks pionnen). Die van Aart sprongen het beste, zodanig dat zijn tegenstander in de slotfase het overzicht verloor en pardoes een knol aan de rand van het bord weggaf; daarmee de spreuk Pferd am Rand ist ein Schand weer in de schijnwerper en de 0 in het rek zettend. Ben stelde zich weer Colle-achtig op (d4,c3) en ondervond nauwelijks problemen. Alhoewel hij steeds beter kwam te staan wist hij er toch geen chocola van te maken. Wat teleurstellend ging het richting toreneindspel, zonder enig uitzicht op winst, remise dus.
Arie ging wat ingewikkeld(er) te werk met een pion op e2 die lange tijd niet vooruit kwam (wat in eerste instantie de bedoeling was met zijn witte stukken gericht op e4). Hij kwam daardoor niet echt goed in zijn spel maar wist toch na een nederige e3 de zaak in evenwicht te houden. Met een remise toog hij (opgelucht?) huiswaarts. Henny ging een eindspel in met wederzijds P en T, wat tot een oeverloos laveren voerde en dat in hevige tijdnood, waarbij scherp spel hem van de zege verzekerde. Heel knap gespeeld. De laatste speler ruim na 23.00 uur was Joost die de hele avond een gave partij speelde maar in het eindspel tegen 2 lopers moest vechten met een koning on the run zeg maar. In razende tijdnood – soms met maar 12 seconden op de klok! – wist hij steeds de juiste (ontsnappings)zetten te vinden maar werd uiteindelijk geveld door Ld4+ waarna pionpromotie onvermijdelijk was. Onze man had (veel) meer verdiend, zoveel was wel duidelijk.
Na een maandenlange pauze gingen we weer eens aan de bak, ditmaal tegen de club uit Buren, sinds vorig jaar verhuisd naar Tricht. Zonder invallers ditmaal en dat werkte kennelijk gezien de ruime overwinning die ergens ook was terug te voeren op het vrij grote verschil in rating, nl. gemiddeld 1632 tegenover onze 1753. De gemiddelde leeftijd van de gasten lag overigens ook een stuk hoger.
Dat ze daardoor zwakker waren ging aanvankelijk niet op, tot aan 22.00 uur was er weinig beweging, alleen een vrij snelle remise van Jan Jansen, die zijn stelling en tegenstander kennelijk niet vertrouwde. Elmer aan bord 1 is onze vaste troef en ook nu weer stelde hij met een overwinning niet teleur. Een hoogstaande partij die begon met 1. f4, met een zo te zien verdwaalde pion op b3 gedekt door Lg6 en bezit van de c-lijn met Tc8 en Dc7. De dame verhuisde plots naar h4 waar uiteindelijk de beslissing viel. Een gave maar wel zware zege, tot in de late uurtjes nauwelijks hout van het bord waardoor de tijdnood weer een rol ging spelen. Maar daar had onze man geen problemen mee.
Colijn (speelde tegen een speler met de hoogste rating: 1800) had aanvankelijk geen makkie maar zag aan het spel van zwart dat hier op termijn mogelijkheden waren. Dat resulteerde in een pionnenwals op de koningsvleugel richting zwarte koning die in de slotfase meehielp door de g-lijn te openen waarna de sluizen richting de king open gingen en het werk (letterlijk) afmaakten. Aart kreeg een Spaanse Nederlander Jorge García met een lange staat van dienst bij Rivierenland tegenover zich. Op diens 1. e4 speelde hij de Franse verdediging (1. …e6) waarna Jorge het ongebruikelijke 2. c4 speelde wat na d5 weinig zoden aan de dijk zette. Zwart kwam nog tot f5 om te laten zien dat ’t hem ernst was. De wedstrijd dobberde desondanks voort richting eindspel met allebei 2 paarden (en een reeks pionnen). Die van Aart sprongen het beste, zodanig dat zijn tegenstander in de slotfase het overzicht verloor en pardoes een knol aan de rand van het bord weggaf; daarmee de spreuk Pferd am Rand ist ein Schand weer in de schijnwerper en de 0 in het rek zettend. Ben stelde zich weer Colle-achtig op (d4,c3) en ondervond nauwelijks problemen. Alhoewel hij steeds beter kwam te staan wist hij er toch geen chocola van te maken. Wat teleurstellend ging het richting toreneindspel, zonder enig uitzicht op winst, remise dus.
Arie ging wat ingewikkeld(er) te werk met een pion op e2 die lange tijd niet vooruit kwam (wat in eerste instantie de bedoeling was met zijn witte stukken gericht op e4). Hij kwam daardoor niet echt goed in zijn spel maar wist toch na een nederige e3 de zaak in evenwicht te houden. Met een remise toog hij (opgelucht?) huiswaarts. Henny ging een eindspel in met wederzijds P en T, wat tot een oeverloos laveren voerde en dat in hevige tijdnood, waarbij scherp spel hem van de zege verzekerde. Heel knap gespeeld. De laatste speler ruim na 23.00 uur was Joost die de hele avond een gave partij speelde maar in het eindspel tegen 2 lopers moest vechten met een koning on the run zeg maar. In razende tijdnood – soms met maar 12 seconden op de klok! – wist hij steeds de juiste (ontsnappings)zetten te vinden maar werd uiteindelijk geveld door Ld4+ waarna pionpromotie onvermijdelijk was. Onze man had (veel) meer verdiend, zoveel was wel duidelijk.
Al met al een “prettige” avond tegen een tegenstander die een zeldzame taaiheid vertoonde door het bij diverse borden op een hevige tijdnood te laten aankomen. Als we de lijn doortrekken zouden de nog uitstaande volgende twee wedstrijden (tegen Oud-Zuylen 2 op 12 april en de Rode Loper 2 op 26 mei) met vertrouwen tegemoet kunnen worden gezien, zij het met enige onzekerheid op de achtergrond.